Gelmiş ya sonbahar
Alı yeşili sarısı
Üşür… Beyazdır kırcısı
Azgın bir mor
Gökte aladeli mavi
Çokca kızıldır- yanık
Bilir sevdalı hali
En coşkulu …
Doygundur hüzünlere
En yangın- ölüme yakın-doğuma gebe
Somurup günün ışıklarını
Kıvrılıp-kırpılıp yıldızlanır-tozar.

Bana son yazmış bu…
Yüreğim epelek
Göz göz közdür kıvrılıp kırılırken
Günden yağan kordur
Gönlümde mor bir benek
Arsızlardan korkum
O’nun yorgun gözlerine ihtiyacım yoktur.

Gelirse gelsin güz
Ben
Al bir gelinciğim yazıda
Yeşil, mor, sarı, karamla
Bozarır karılırım toprağa
Ayrık otlarına inat
Kış geçer bahar gelir
Gömüden çıkar, açarım yollarına
Boynunadır vebalim
Gün gider- karalar giyer gök
Ildızm ortasında

Bozulus yaylasına
Güzü gelmişde gönlümün
Kim bilir? ! ..
Belki ölüm- belki derim
Yadırgı benlik diklendi- dedi onun aşkı benim
Şeyiydi onun- şey diyordu ona…
İyi ki ben onun aşkı değilim! ..
Melek diyorlar- düzenci oysa
Eeteği havada bir melek, olsun
Sevdalı olan benim- ben çıkla sevda
Tanrım gönlümü korusun

Yaz bitmiş
Güzü gelmiş gönlümün
Üşürmüş göğüm, üşürmüş yerim
Üşüsün! …
Yüreğimde sakladığım sevgililerim
Anam- helal sütünü emdiğim
Mor benek- O- derdim
Karanlıklar içindeyiz
Ben
Ve candan-canandan öte
Ölümü dirimi kucaklayan memleketim
Yorul ama kaygılanma
Bak koynundaki kalabalığa
Ak ışık ise Tanrım… ısıtır- güvencim

Hep son değildir güz
Bir yanı derim, bir yanı ekim
Gönlün doktoru olmaz
Ten mi ki gersin,
Varsın iyileşmesin
Delirdi nasılsa
Koyaklara salayım
Kefensiz yatan canlar yalnızlık çekmesin
Türkü olsun da çığırsın turnalar
Güzleri baharlara eksin
Ha gelincikler! .. Ha kardelenler! ..
Bitsinler ak ak-al al
Göğüme süs olsun
Karanlıklar ondan korksun
Dağlara düştüğümü anam duymasın
Benekte gönlümde kalsın
Ayırma bizi Tanrım.

Eylül 2009
© Ildız