Bugünün hüznü sardı ruhumu,
Biliyorum gülerek gelmeliydim sana,
Üzülmemi istemezdin hiç.
Elimde değil inan gülmek;
Sensiz özlemle geçirdiğim bu 19’uncu yıl,
19’uncu anneler günü.
İnsanlar annesine koşarken sarılmak için;
Benim mezarlığa koştuğum, yaşlı gözlerle
Yine en güzel kır çiçeklerini totladım sana,
Güllerin en güzelini seçtim.
Arkadaşlarım annesini kucakladı bu sabah,
Ben mezarını kucakladım annem...
Onlar pembe yanaklarını öptü annelerinin;
Ben...ben...ben hayal edip seni;
Toprağını öptüm annem, toprağını...
Haftalar öncesinden başladı ızdırap;
Vitrinler anneler için süslendi.
Her yerde kampanya var şimdi anne;
Hangi yöne baksan reklam afişleri;
Her şey seni hatırlatıyor annem, seni...
Bende kaptırıyorum bazan kendimi;
Şu kazak anneme nasıl da yakışırdı diyorum.
Sonra yokluğun düşüyor aklıma;
Beynime balyoz gibi iniyor sensizlik,
Gözlerim doluyor...
Hüzün yağmırları yağıyor gönlüme,sağnak sağnak,
Kaçarcasına uzaklaşıyorum oradan.
Arkadaşları aradım azaltmak için acıyı,
Belki birazda unutmak için.
Biran olsun yaşanmamış saymak yokluğunu;
Dindirmek kalbimde bıraktığın tarifsiz acıyı.
Ne mümkün annem,olmadı başaramadım yine;
Kalamadım bir saniye bile sensiz.
Komşunun kızı geldi tam çıkarken:
Annesine aldığı hediyeyi,yaptığı süprizi anlattı uzun uzun.
Nasıl sevindiğini annesini,onu nasıl öptüğünü,
Şevkatle bağrına basışını,yavrum deyişini,
Anlattı ballandıra ballandıra bir bir.
Ben...ben mi anne?
Ben anlatamadım seni, anlatamadım...
Nasıl anlatabilirdim ki anne;
Hiç tanımadım ki seni,tatmadım sevgini,
Hissetmedim ki hiç sıcaklığını,
Anne diyemedim ki sana doyasıya,
Öpüp koklayamadım pembe yanaklarını gönlümce.
Korkunca sığınamadım hiç şevkatli kollarına.
Anlatamadım işte anne anlatamadım...
Nede olsa filmlerden öğrendim anneyi;
Arkadaşlarımdan öğrendim;
Annenin bir başka olduğunu.
Yeri doldurulmazmış bir başka sevdayla.
Öyle bir varlıkmış ki;
Kocaman bir yüreği varmış sevgi dolu.
Çok severmiş çocuklarını,kıyamazmış hiç.
Kızsa bile bir parça sevgi koyarmış içine;
Hiç acıtmazmış,yaralamazmış öfkesi.
Bir başkaymış herşeyiyle,
Kanatsız meleklermiş onlar,öle diyor babam.
Gözlerimin kepenkleri bozuk bu aralar,
Olur olmaz zamanda toz kaçıyor gözüme.
İnan ki ağlamıyorum anne...
Dedim ya kepenkler bozuk,yine toz kaçtı gözüme.
Her fırsatta seni soruyorum tanıyanlara:
Onlar anlatırken ben hayal ediyorum seni.
Geçmişe yolculuk yapıyorum zamansız,
Bir nefes kadar yaklaşıyorum yanına;
Annem diyorum gül annem...
Hissediyorum cennet kokunu,
Eteklerinden asılıyorum,koşuyorum etrafında,
Öpücükler konduruyorum yanaklarına,
Sen ;görmüyorsun...duymuyorsun...
Hıçkırıklara boğuluyorum...
Yine başladığı gibi zamansız bitiyor yolculuk.
Ben hep ağlıyorum...
Seni üzmek istemedim gül annem inan;
Dile kolay be annem 19 yıl...
Hasretle,sensiz geçen;savunmasız tam 19 yıl...
Mezarlıkta kutladığım 19’uncu anneler günü.
Sen bakma bana ennem...
Hep ağlasa da bu gözler;
Seni gördüğümde ,kalbim hep güler.
Ne olur annem sen de rüyalarıma gel.
Öp yanaklarımdan,elini gezdir saçlarımda.
Beş dakika olsun yanıma uzan ,
Sar kollarını boynuma...
Cennet kokun sarsın her yeri,
Mutlu uyanayım sabaha....
Ben de derim sevinçle arkadaşlara;
Annem geldi dün gece bana,
Gururla anlatırım alnıma koyduğun öpücüğü
Rüya olduğunu öğrenince gülerler ama;
Olsun gülerse gülsünler umrumda değil.
Senin hayalin bile güzel annem.
Hayalin bile yeter yüzümü güldürmeye.
Şimdi gidiyorum....
Gününü kutladım,öptüm toprağından...

NOT:19 Yıl önce kaybettiğim anneme ithafımdır