Giden sebepsiz gitmez elbet,
Vardır onunda içinde,biletini kestiren bir acı.
Söyleyemez belki susar sadece,
Suskunluğunda aslında ne kelimeler saklı.
Gidene gitme demek,ters düşer insana,
Gurur engel olur bazen.
O gidince anlar sevilen,
Gururlu bir sevdaydı ,kendisine verilen.
Dağları delmedi belki ferhat gibi,
Ama yüreğini delen acılara dimdikti.
Onursuz yaşanmaz demişti,
Rüsva etmemişti,ne kendisini nede sevgisini.
Anlamı yoktu onun hayatında,
Maddiyata yenik düşen,maneviyatların.
Sevgi satılıp alınabiliyorsa,
Yeri raflarda olmalıydı,ucuz sevdaların.
Fedakarlık su gibiydi yüreğinde,
Sevilen her susadığında,kana kana içmeliydi.
Sevmeliydi !...
Çünkü yiğit yarsız olmazdı,
Yar yiğitsiz bırakılmazdı.
Sabır etmeliydi,sevgisi adına,
Çıkmayan candan ümit kesilmezdi.
Ama biliyordu,
Duvarı nem,insanı gam öldürürdü.
İhanet kör bir bıçak,
Yiğidin kalbine gömülürdü.
Son ışıkta sönünce şehirde,
Çekip çıkardı kör bıçağı yüreğinden,
Çıkan bıçak sevgiliydi,
İçerde kalansa,
İHANETİN SİYAH LEKESİYDİ.....

MELİH-18-10-2007