Sensizliği anlatamadım kimseye
Ver yansın ettim gecelere
Doğan güneş ışık vermez oldu yine
Geceler...geceler...zifri karanlık...
Mutluluk bana
BEN:
SANA HASRET

Arkadaş oldum hüzünlere
Seni dilerim hece hece
Vurulmuşum sende ki cevhere
Umudun, çile
Hasretinde, yara
Sağlık bana
BEN:
SANA HASRET

Gidişine alıştım biraz
Hüzünlere gark olmuş, bedenim sensiz
İlmek ilmek dokurum seni
Yine seni sordum, gece....gece...
Gündüz bana
BEN:
SANA HASRET

Yenemem ki kederleri sensiz
Ne hale düşürdün beni sen;gamsız,dertsiz
Perişan umutlar, serilmiş yerlere hayaller
Rüyalar bana
BEN:
SANA HASRET

Yemeği unuttum yokluğunda
Zayıf kaldı sensizlikte; umutlarda,yarınlarda
Viraneyim otururum sokak başlarında
Umutlarım bana
BEN:
SANA HASRET

Her gece hayalinleyim
Kederin,çilenin içindeyim
Bilsen kimlerle hangi alemdeyim
Gülüşler bana
BEN:
SANA HASRET

Gözlerimde yaş oldun,geceler boyu
Adını sen koydum; dalgalar koyu.
Vurur her gece, gönül gemime...
Durgun sular bana
BEN:
SANA HASRET

Özledim seni en içlerde
Adını ezberledim her gece
Gönül kalemimdesin;cevapsız bilmece
Cevaplar bana
BEN:
SANA HASRET

Ömrüm her geçen gün azalmakta
Hasretin bağrımı yakmakta
Susuz kaldım çölde,ateş tepemde
Su bana
BEN:
SANA HASRET

Leyla oldun kimi gece çöllerde
Seni bilmeyen sanır sevda mı ? eğlence
Yanar sinem,inan sensizlikte
Mecnun bana
BEN:
SANA HASRET

Çığlık atarım yokluğunda
Gün sayarım solupta açmadığın, baharlarda
Kaderim heralde sensiz susamak yokuşlarda
Gül bana
BEN:
SANA HASRET

Rabbim yusufa neler lutfetti
Önce köle, sonra;mısıra sultan etti
Kuyuya rahmetini indirdi
Zından bana
BEN:
SANA HASRET

Ölümdür, fanileri bitiren
Azraildir, canı bedenden isteyen
Beyaz kefene sarmışlar bedenimi
Mezar taşı bana
BEN:
SANA HASRET


MEHMET ÖZMEN(17.09.2009)