Gözümdeki yas ın sebebi bu gece sokak çocukları..
Ne olur sustur gözlerini,
Her söylediği yüreğimi yakıyor,
Yutkunduklarımı duyarsan bu gece,

Bil ki bir yıldız kayıyor..

Kız kulesinden dünyamı aydınlatan bir mum ışığım olsun istedim,
ÖZ ünü yitirmiş çocuklar korusun istedim,ışığımı...
Eylül yağmurlarından...
Delik deşik gökkube yıldızlardan...

Delik deşik zihnimden ruhuma batan çocuk sesleri,
Akşam pazarında yağmalanan düşlerim..

Ayın suretine düşen yokluğunu/zu seyrederim geceleri,
İzmarit kokan nefesimden dualar yükselir,
Cama vuran yokluğun(uz)dan irkilir yalnızlığım,
Yapış yapış bir pişmanlık sarar bedenimi..


Baba/Can masallar birikti yastığımın altında,
Çiğ düşer her gece yastığıma,masallar küf kokar yokluğunda.
Doğmamış gözyaşların düşer satırlarıma,
Sanadır her gece 3-5 nöbetlerim...

Hangi satır arasına sığar ki yokluğun?
Ruhumun gölgesine düşen korkuma sebep,
Bıraktım elini şuursuzca,gözü dönmüş eşkıya misali yüreğim.
Sensiz sabahlara gebe artık gecenin kasıklarında şafak
Ve her şafak alabildiğine gözyaşı artık yüreğimi ıslatan...

Kayıp çocukların gözyaşları düşer her gece yüreğime,
Yedi tepesine bir damla bıraksam da her gece şehrimin,
Yastık altı masallarım küflenmeye mahkûm.
Ruhuma pranga yokluğun ey çocuk,
Vicdanımın elinden tutsan da affı yok bu suçun...

Adresi olmayan kurşunları toplasam yüreğime
Yinede dolmaz boşluğun...