18
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1655
Okunma

Derin bir uykudan uyandım günün birinde
Açtım kapıları pencereleri
baktım etrafa şaşkın gözlerle..
Temiz havayı çektim ciğerlerime..
Gördüm bulutları, kuşları, çiçekleri, güzellikleri…
Dünya ne güzelmiş meğer
yaşamaya değer derken tam,
Bir kara bulut sardı gökyüzünü,
koptu kopacak fırtına..
Kısa zamanda ortalığı tozu dumana kattı ….
Ansızın çıkıp gelen bu kasırga,
kapattırdı bana son hızla kapımı penceremi..
Camın arkasından izledim bir süre,
nasıl cehenneme çevirdiğini dünyayı..
O güzelim çiçekleri, ağaçları….
İzledim kuşların kaçışını, izledim mabetlerine sığınmalarını..
Dinmesini beklediler sabırla fırtınanın
Çekip gitmesini kara bulutların…
Yuvalarından tekrar çıkmak için,
Kavuşmak için yeniden huzurlu ortamlarına…
Ama bilmedikleri bir şey vardı,
Bir kez değdi mi uğursuz bir el,
aynı huzuru bulmak zordu yeniden..
Zordu bir kez daha kanatlanmak uçmak, açmak kapıları…
İçeri fırtınanın eseri tozlar doluyordu…
Onlardan korunmak için kapamak gerekiyordu
Örmek duvarları yeniden…
Çıkmaya çalışmak boşunaydı sanki..
Boşunaydı onca emek onca gözyaşı…
Kapat kapıları sıkıca, ne hüzün ne dert ne acı…
Hiç biri bulamasın seni, giremesin içeri..
Kal sığınağında……………….
Kal sağlıcakla.................
s_L@vini@
25.10.2008
5.0
100% (5)