Bursa’nın zirvesine çıktık, çamlar arasından,
Ağaçlarsa sıyrılıyordu, sararmış yaprağından.
Yolun kenarına oturan düşünce yüklü insanlar,
Karıncalar gibi ormanın derinliğine dağıldılar.
Biraz sonra ortaya çıkan çalışkan insanlar,
Çuvallarına tıka basa kestaneler doldurdular.
Nihayetinde Uludağ’ın zirvesine ulaştık,
Dağın temiz havasıyla oracıkta kucaklaştık.
Güneşle yazın kardeşliğini gösteren Uludağ,
Suyuyla kar yağdırıyordu üzerimize bağ bağ.
Yemekte elimize bulaşan zifiri yağlar,
Suyu görünce sabunla arkadaş oldular.
Huşu içinde cemaatle namazlar kılındı,
Yüce Rabbimizin büyüklüğü içten anıldı.
Gençler aralarında oynadılar oyunlarını,
Açtılar uyuşmuş dizlerinin bağlarını,
İçtikçe soğuk suları hiç kanmıyorduk,
Yemeklerimizi yedikçe doymuyorduk,
Şehrin kokuşmuş sularından uzaklaşmıştık,
Dağların sıcak kardeşliğiyle kucaklaşmıştık.
O esen efil efil rüzgâr, bize selam veriyordu,
Bulutlarla aramızda sevgi köprüsü örüyordu.

Köknar, sedir, meşe, çamlar arasında dolaştık,
Elini uzatan her ağaçla kardeşçe tokalaştık.
Derken fotoğraflarımız boy boy çekildi,
En güzel manzaralar arasına dikildi.
Bursa’nın tepesinden yeşil ovasına baktık,
Şehir, bir kuş yuvası gibi duruyordu artık.
Uzaklardan masmavi gözüken deniz,
Ege’nin selamını getiriyordu Gediz.
Yaratanı hatırlamak güzeldir eserleriyle,
Tefekkür edilmeli O’nun mucizeleriyle.
İnsanı huzura erdirir, engin tefekkürler,
Kul olduğunu hatırlatır samimi teşekkürler.
Rabbim! Bizi eksiğimizle kabul buyur,
İman ve ihlasa susayan kalbimizi doyur.

Rabbim! Bizi sıratı müstakimden uzak tutma,
Bize güç ve direnç ver, kâfirler arasına katma.
Derken gezimiz son buldu güzelim Uludağ’da,
Bismillah hareket ediyorduk zirve yüklü dağda.
Yorgun ve yaşlı otobüs koyuldu hemen yola,
İncitmeden indiriyordu bizi, yeşil ovaya.
Allah’ım! Bu yolculuğumuzu hayırlı kıl bize,
Senin hak yolundan ayrılanları getirelim dize.
Ne mutlu Kur’an ve Sünnet yolunda yürüyene,
Sorulduğunda ben Müslümanlardanım diyene.

22.10.1992
Bursa