not tutun özgürlüklerimi
kaç kere dışarı çıkmıştır hayellerim
koşmuştur gelincik tarlalarına
yola koyulmuştur yüreğim biletsiz
aklım almıyor uçabilecekken delice
eve dönen kuşları
en uzağa kanat çırpardım
en uzak ormana
en yeşil denize
güneşe en yakın haliyle gündüze takılırdım
en sevdiğim yağmuru bir ağacın yaprağının altında
şarkı söyleyen rüzgara dönerdim yüzümü
ufka eğilirdim
Her şehri haliyle bana özel kalırdı
çatı damlarında
uzaklardan özlemlere yakın olurdum

kolaydı söylemesi
kuşlar gibi oldum kapıları açık kafeste
alışkanlıklarıyla yaşayan
uçmayı unuttum
bir kanadım varmıydı
zincirleri sevdim zamanla

anlamıyorum

ağlayacak bir gözyaşı bulamıyorum
ne acı yastığımın altında
söyleyecek bir söz bulamıyorum
noktasız
silseler kelimeleri
sağır olsa ya da birileri
bağırsam öfekelensem
çıldırsa içimdeki zincirler
halkalarım acıtsa koşacak sözcüklerimi
düşseler dilimden

ne tuaf içimde bir ekmek kırıntısı
bir çocuğun ürpertileri var
anlayamıyorum

yoksa bu yaşta tutarsız kalırmıydı özglürlüğüm
bazen daha özgürdür her nefeste bir yolculuksa ölüm