Öyle çok diledim ki seni,
Soguk kış gecelerinde....

Ankara da kar yağıyordu,
Tutsak bahaneler yüklenmişti paçalarım.
Islandıkça ağırlaşan adımlarım,
Ve bir bardak çay buğusunda yalnızlıklarım vardı..

Düşlerim ayazından buz kesmiş,
Isınmaya çalışıyordu sana..
Kısa kısa cümlelerim.!
Uzun uzun düşüncelerim vardı..

Damarlarımdan sızan yasakları dinlemedim hiç!
Duraksadığım her köşe başı,
Ayaklarıma okyanusları dökerdi..
Adınla attığım her adımım
Yüregimi aydınlatan gülüşlerini getirdi..

Bilincimden çekip çıkardım seni.
Yokluğunun takıldıgı saatleri,
Dudaklarıma kilitli ismini.
Ve sana çizilien belli belirsiz siyah beyaz resmimi.
Geceden gebe kalan sezeryan sevinçlerimi.
Bir bir söktüm benliğimden izlerini....

Sensiz kuzey vurgunu sabahlarım,
Kıblesiz ibadetler deminde gecelerim.
Çocukluğum melankolik bakışlar arasında..
Diz boyu korkularım..
Gençliğim köpüklü kahve tadında,
Büyüdüm..
Yetiştim / aşkın boyuna..

Çıktım kozamdan
Gel....
Kanatlandım hasretine..
Kurudu gözlerimde ab-ı hayat
Muhtacım düş sesine
Gel...
Kutsandı sevdam kendim/kendine

Senden önceki tüm sözlerin ifadesini aldım.
Tırmandıkça beynimden cümlelerim,
Aynalardan suratıma çarpan mektupları ben yazdım..
Seni diledim......

Seni dilendim,
Soluklandığım her aşk şiirinde,
Çıktım kendimden..!
Sana adandım gel...

Ankara da kar yağardı
Ben seni siyah beyaz severdim.
Tüm renkleri bürün de gell...

..