Ben veda etmeyi hiç beceremem,
Duygularımı pek açığa vuramam,
Bu vedalar çok zor zaten.
Aslında böyle son görüşmeye hiç gerek yoktu.
Ama insanın kanı durmuyor işte.
Ne varsa bu son anlarda.
Senden hatırlamanı bile istemiyorum,
Sadece temizliği ve saflığıyla,
Saklayalım bu aşkı,
Kalbimizin en kuytu köşesinde.
Ne güzel başlamıştı oysa,
İkimizde gençtik, deli doluyduk,
Coşkumuzun son safhasında,
Kanımızın kaynadığı bir anda gördük birbirimizi.
Geceler boyu uykusuz kaldık,
Birbirimizi düşünmekten.
En güzel heyecanları,
En güzel bakışları,
En güzel aşkları yaşadık.
Zamanı durdurup utançları, sitemleri yaşadık.
Kavgaların en güzelini yaptık,
Çünkü barışmakta ayrı bir zevk veriyordu.
Sevdik, sevildik.
Doruğuna vardık, kutsal dorukların.
Aşk yeminleri ettik, tutamayacağımızı bile bile.
Günlerce aylarca yalnız ikimiz varmış gibi yaşadık.
Ne alaylı bakan gözlere,
Ne karşı çıkan sözlere aldırdık.
Ve şimdi ayrılık vakti,
HOŞÇAKAL!