gözlerimi kapasam gelir misin yanıma sorar mısın ellerini koyup gözlerime:ben kimim bilmem bilmek istemem
gideceksin bilirsem sayarım duyduğum bütün isimleri biliyorsun ya sende bilmemezliğimi anlıyorsun umudum kalmamış
gözlerimden akıp gideni hissediyorsun yaş değil onlar kalbim akıyor ellerinden
sıcaklığın eritiyor vücudumu yavaşça kalbim erime noktası en düşük yerim
susuyorum
hem su-susyorum hem sus-uyorum sıcaksın ve ben tükettim bildiklerimi neden çekmiyorsun ellerini
söyleyemeyeceğim adını haydi sen bırak git
en azından ardından koşmam o zaman
bırakıp akan kalbimi kaçarım ters yöne ölmem merak etme
susarım sadece
gülümserken de susuyorum ya öyle işte
belki biraz daha buruk biraz daha acılı ama neden buradasın hala bu ışık bize az
birimiz karanlığa gitmeli bırak gözlerimi ben giderim
eriyorum
çürümeden bırakmalısın beni ruhumu kemiren kurtçuklarım senide saracak yoksa
korkuyorum
yalvarırım böyle durma çek ellerini artık korkarım ben karanlıktan
ne söylememi bekliyorsun seni sevdiğimden başka umudum sende artık yaşamım senin
istersen ölümümü de ödünç veririm sana
hayır hayır mutluluktan yüzümün ıslaklığı en sevdiğim şarkıydı sesin
"..lütfen beni hemen uyandır yada hep öyle bak yüzüme gerisi zaten gözlerinde.."
artık gözlerim de yok
artık gerisi yok sonu yok kaybolmuşluğumun açıklaması yok
kısık sesimle haykırdıkça duymamak için direndikçe sen
biliyordum
istiyordun
kurtulmak gitmek mutlu olmak
istiyordun
yapay gülücüklerden bıkmış olmanı anlıyordum ama
neden
neden bana söylemek yerine gözlerini kapıyordun sımsıkı mutlu olmadım ki yine ben daha da acıyor canım
önceden sendin canım
ama artık yalnızım buradasın sen ama hissediyorum yalnızım eskisi gibi değil varlığın
yokluğundan daha çok acıtıyor her bir gözeneğimden fışkırıyor kanlar ama ben göremiyorum ki
gerilen kollarından hızlanan nefesinden anlıyorum
senin gözlerinle görüyorum sense gözlerini kaçırıyorsun lanet olası günler geçtikçe bitiyorum .............................
bir buzluğa atsan bile bozarım ......................
yanıyorum ...............
alev alıyor kanım ...............
damarlarım zaten tutmuyordu ki artık korkmuyorum biliyorum çünkü artık ellerini bırakıp gittiğini biliyorum
yada varmış gibi yapıyorum belki de belki de sadece gözlerimi açıp
gerçeği görmekten kaçtığım için
tam arkamda olduğunun hayaliyle kapıyorum gözlerimi
karaya vurmuş bi deniz yosunuyum olsa olsa
çocukların korkup çığlıklar atarak kaçıştığı
büyüklerin zararsız diyip geçtiği
kendilerini aktif hareket edemememden yararlanarak cansızlığıma inandırdıkları
bir "şey" sadece
sonsuza kadar kapanacak sanki gözlerim bi yosun olduğuma fazlaca inandım
inanmak istiyorum artık
ve inançlarımın güvenmemin karşılığında yanılmadığımı görmek uyumaktan bu yüzden kaçıyorum herhalde
uyku ölümün kardeşi bakıyorum yosunun gözünden son defa her şey birkaç konuşmadan sonra eskisi gibi
hiç karaya vurmamışım gibi gidişim böyle mi olacak sen bile ağlamayacak mısın arkamdan .........................
ben sana bıraktım her şeyimi ama
her şeyimi aşkımı hayatımı ölümümü ruhumu
kendimi
ve sen beni hala ıslakken gören ve çığlığı basan o küçük çocuk musun sadece
güzel olmasını ummamıştım hiç
ama böyle
böyle de olmasın birkaç gözyaşını bıraksan toprağıma
kurtçuklarım benimle kalsa daha mutlu olmaz mısın daha mutlu olurum
daha mutlu olamam en mutlu günümdeyim
ölüyorum
ama sen ağlıyorsun ya herşeyi bırakmışsın ........................
zihninde sadece ben varım ya
daha mutlu olamam
bırak köpekler kemirsin kemiklerimi ..........................................
köpekler gereksiz olanları götürür
ben işe yarayan
en azından yaşamış olan kısmımı sana bıraktım
insanlar kemiklerimi korumaya çalışacaklar
beni değil
beni tanımadılar ki
kimse bakmazdı ki bana sen çığlık atmasan
ve son kez sen gelmiştin "zararsız"a bakmaya
el sallamıştın
baban beni çocuklar korkmasın diye çöpe atarken
oysaki baban mezarıma son toprağı atandı
ve hiç kimse korkmuyordu sadece sen aynıydın el salladın yine bana
öyle düşündüm hep
sallarsın değil mi sen kumdan kalelerin eninde sonunda yıkılacağını bilirsin
oynamazsın kumla ama dene bir kez
benim için
benden sonra aşk senle yaşamayı istediğim şeydi ama sen saklamıştın kalbini
binlerce kildin ardına
aşk ölmüştü
yıkılmıştı kale
ama kale yıkılınca kumlar gitmiyor ki
yaparsın ve yıkılır
ölürsün ve doğarlar
gülümsersin ağlarken
büyük düşler görürsün ölümün soğukluğundan titrerken
hayır
ölüm soğuk değildir
niye eriyorum sanıyorsun
...
ellerin gittiler ve ben
söz vermiştim ya hani
karanlığa giderim diye
gidiyorum
beyaz bir ışık parlıyor
kör edici
ama koşuyorum umurumda değil hiçbir şey
karanlıktan korkarım ben
ölümümmüş parlayan
ben her gece uyumadan önce baktığın yıldızlardayım
ve parlıyorum
belki ruhunu aydınlatırım diye