Düş Sahneleri


1.
Esrarlı bir hayal perdesinin
ardında gün yüzüne cıkmış
hayal kahramanlarının
senaristiyim ben…
bazen bir taş gibi sert,
bazen ise güçlü bir dalganın sahili dövüşü
çaresizliklerimin peşi sıra
arkasından koşuyorum.

2.
Ben her defasında
ölümün kadehinde
bir katre içmek isterken
hayat bana mucizevî meyvelerinden
yıldızlara bulanmış,
kaderle örülmüş,
bir tepsiden
nefsimin asla inkâr edemeyeceği
ikramlarda bulunuyor.
bense;
ölüm zamanını diyorum.
şimdi çanlar çalacak
yüreğim ölümün soğuk
ve yalancı yüzüyle tanışacak…

3.
Gökyüzünden,
nurla inmiş bir meleğin
telaşlı kokusunu;
içime çekiyorum.
bir şeyler kanıma giriyor.
aldatırcasına,
kahpecesine.
imtiyazsız oyunlar oynanıyor
düşlerimin seyircisiz
sahnelerinde.

4.
Bir bebeğin ilk adımlarında
saklı olan heyecanımsı
renklerin buğusu
-gülümsüyorsun bana-
dualar okuduğum zamanlar
içimi nurlara boğuyor bir melek.
şeytanın kanıma girip
bana -hadi gel
günahıma gir- deyişini
sahnem de rol alıp oynuyorum…

5.
Seni gün doğumda,
alacakaranlık vaktinde
içime çekiyorum
her nefes alışverişim de
bir kelbeğin ağlayışı gibi
isyan ediyorsun.
bir yanın ise
ölünün bedenini
tanrıya teslim edişi gibi
sükut içerisinde.
içime çektikçe ölüyorum,
öldükçe o rüya sahnelerinde
yeni roller alıyorum.



Okan Karahan/Sahneler