Biliyormusun...
Anılar hep mutluluk vermezler.
Bazende acı acı göz yaşı olur akarlar
Ve o gözyaşları kendi yollarını çizerler.
Çizerlerde ...
Vardıkları nedense hep sol taraftır,
Hep yürege düşerler .

Acıtır her düşen her damla,
Sanki o anların unutulmamasını istercesine
Alev alev yakarlar yakarlarda ,
Bir türlü sönmezler.

Sanki akan yaş degilde lav parçalarıdır,
Hemde en alevlisinden,
İçin için yanan.

Seninde akmadımı,
gözünden
Küçük lav yaşları,
Akmadımı sol tarafına hiç yakmadımı?
İçin için kor kor alev alev.

Ah keşke, keşke dedigin olmadımı ,
Yeniden gelse
Bir daha gelse ,canım dese
Bir kez daha
Sevdamı söylesem ,demedinmi.

Düşman olmadınmı,
Onsuz geçen saatlere, günlere ,gecelere
Kızmadınmı onsuz dogan güne
Gelen bahara yaz’a


Sende söyleyemedin biliyorum,
Kendine bile itiraf edemedin,
Özledigini hemde delice
Belki de gururdu engelleyen

Hadi at bir kenara gururunu .
Gel de özledim de,
Sol yanım acıyor de, özledim de
Seni özledim sevdamızı özledim de.

Hadi de şimdi söyleme zamanıdır.
Bu sefer korkma
Haykır hemde çılgınca ,
Deliler gibi haykır sevdigini.

Haydi durma!
Bir kez olsun cesur ol!
Tut sevdanın yüreginden!
Bırakmamacına!

Haydi durma!
Bak onsuz geçen bir mevsim daha,
Daha kaç mevsim geçmesi gerek,
Cesur olman için.
Bu sefer bırak kendini
Sevdanın cesaretine.


Bırak sevdan haykırsın özledigini,
Hemde çılgınca özledigini,
Bırak haykırsın yüregin,
Seni seviyorum!
hemde çok diye.....

Hülya Kanber.