Neydi ki derdim yüreğim mıh gibi sende kaldı.
Yokluğun hançer misali sırtımın ta orta yerinde.
Deli olmam gerek yüreğimde bir ürperti,
Gözlerin çakılı kaldı na şuramda sinemde
Dün bir, bugün iki…

Adına ne “dost” diyebildim ne de “sevgili”
Dilime düştün hiç bitmeyen türkü gibi..
Anladım ki ben deliyim deli;
Kazımam gerek seni aklımdan;
Dalgaların yazıları sildiği gibi…

Uzatsam elimi ta yanı başımdasın tutacak gibi..
Sözlerinse bir o kadar uzak dokunamadığım yıldızlar gibi
Ah be hercai! ah be vicdansız! çaresiz koydun, tükettin beni..
Tam salacakken yüreğimden sevda güvercinini

Koy git haydi, yas içinde bıraktığın yüreğimi
“işte buldum” derken bir anda kaybettim seni
Yolun açık olsun, türkü tadınca uğurluyorum seni ,
Sen şimdi unuttun beni, bir gün belki ben de unuturum seni…