Sen yokken,
Sevdanı ilmik ilmik,nakış nakış işledim yüreğime,
Yokluğunu hissettirmedim gönlüm,
Ben’i sen yaptım gidişinle.
Gönlüm kaç mevsimi yolcu etti sensizlikte,
Kaç günler,kaç geceler...
Saatin tik tak’larında buldum seni,
Her gün başucumda duran saatimde.
Kaç geceler gözyaşlarım yağmur oldu üzerime,
Kaç geceler sensizliğin sessizliğini dinledim
Vee
Kaç geceler yüreğimin ateşiyle daldım uykuya.
Nice günler, geceler, hayaller,umutlar tükendi sensiz.
İçimden sen,elimden resmin,dilimden adın eksik olmadı,
Kalbim isminin hecesiyle attı.
Kalemimin ucunda hep sen vardın.
Seni yazdım sensizlikte ve seni yaşadım zor da olsa ....
Kapımızın önünde durduğun bayram gününü unutamadım.
Her gün pencereden baktım oraya
Her gün nöbet tuttum belki gelirsin diye...
Gelmeyeceğini bile bile bekledim seni
Sensizliğin,yokluğunun çaresizliğini yaşadım
Sonra umut oldu,hayat oldu bakışların
Seni görmesem de hayalin vurdu kıyılarıma
Her akşamüstü gölgen düştü üzerime,
Yokluğuna sitem,varlığına binlerce şükür var dualarımda
Ara sıra şarkı dinliyorum radyoda,
Hepsi seni anlatıyor,hepsi bizi anlatıyor.
Yağmurun sesine uyanıyorum bazen
Pencereyi açıp mis gibi toprak kokusunu çekiyorum içime
Sonra hayallere dalıyorum
Sen varsın ya hayallerimde,hep de olacaksın ya
Yüreğme sığmıyor bu neşe
Sığdıramıyorum hasretini...
Bazen zor zamanlar geçiriyorum
Yokluğun kabusa dönüşüyor,sensizliği kaldıramaz oluyorum.
Herşeyin sen olduğunu en çok yokluğunda anlıyorum
Neşem,rengim,sebebim senmişsin meğer
Kalemimin mürekkebi,defterimin sayfası senmişsin...
Şimdi sen söyle yüreğimin sahibi
Seni böyle sevmekten
Sana böyle yanmakta
Beni hangi asi yürek kurtarır???...