Yağmurlu bir gecede sobelemiş hayat beni
Bırakmadı gideyim.
Kısaydı ömrüm
Birkaç insanı sevecek kadar
Yaşadım sayarsam ölebilirdim artık
Bırakmadı öleyim

Her zaman bir araba bekler gar-da
Limanda bir gemi
Son yolcusunu bekliyor baksana tren,
Ben artık gideyim
Hangi dağa çıksam önümde bir çukur
Beni davet edip durur
Zifirlendiyse karanlık
Yağacaksa yağmur
Gideyim

İnsan günü geldiğinde gitmesini bilmeli
Hergün biri eksilmeli sobelenin
Bak işte,
Parkın lambaları söndü
Yağmursa çoktan dindi
Herkes gitti bir ben kaldım
Bitsin!!
Bitsin artık kendime olan nöbetlerim
Bende gideyim.

Hatırladınmı?
Tarih; dün
Günlerden Çarşamba’ydı
Beni sobelediğin gün
Mademki sobelendim
Ben de gideyim
Yağmurlu bir günde doğdum
Yağmurlu bir gecede öleyim

Durmuş Burhan ASLAN [KuZeN]
Tarih: Dün
Dündü benim sobelendiğim gün