Bembeyaz hayaller birer birer yere düşerken,
Camın arkasından onları izler dururum.
Ve kendi hayallerimi bulurum.
Sokaklara saçılmış hayallerim.
Her hayal için bir damla gözyaşı dökerim.
Sadece bir damla...

Damlalar soğuk hayallerimin üstüne düşer,
Ve hayallerim yok olur.
Ortada ne hayal kalır ne gözyaşı.
Tekrar camımın arkasına geçerim.
Ve başka hayallerin yok oluşunu izlerim.
Bütün hayaller tükene kadar,
Sadece izlerim...

Soğuk içime işledi bu gece.
Umudumla beslenir.
Zamanla daha da üşürüm.
Farkettirmeden bana, beni yok eder.
Ve hiç umudum kalmadığında beni terk eder.
Oda ne kadar sıcak olursa olsun.
Artık bedenim bir ceset kadar soğuk.

Düşünemeyecek kadar kaybolurum.
Düşünmeden yazarım.
Hissetmeden.
Boş kağıt karalamak benimkisi.
Tuttuğum soğuk bir kalem.
Ve kalemim son umudum.
Yırttığım ıslak bir kağıt.
Ve kağıdım son hayalim.

Kalemim biter,
Kağıdım ıslanır.
Yazdıklarım sevgisiz bir adamınki kadar kötü.
Ve bir anlık hırsla,
Son kağıdımı da yırtar atarım.
Geriye ne umudum kalır ne hayalim...