Otuz yıl önce bugün
Kararan gece değil
Koca devin yıkıldığı gündür.
Sen davanı
Kahpe kurşun da seni seçti.

Seni tanıyanlar yere göğe sığdıramazken
En sevdiğin köyünün toprağı,
Seni bizden aldı çok erken…

Yazılan silinmez deyip
Sensizliği sindirdi hayat bize,
Mezar taşını allayıp pullayanlar
Çektiler bir bir ellerini üzerimizden.

Kapanan kapının ardında
Hatıraların gizlendi yıllarca
Her kilit açıldığında gelen
Senin kokunmuş burnumuza.

Bi sesini duydum o eski kara kasetlerden
Bi de hep asil çıktığın siyah beyaz resimlerinden

Ne elinden tutup gezmemizi,
Ne oynadığımız oyunları…

Vaktini hatırlamam hiç
Bu babandır deyip
Mezarını gösterdikleri günü,

Çocukluğumun en güzel oyunlarını
Oynadığım yokuşun başıdır mekanın.
Mezar taşlarında saklambaç oynamak
’yazık’ diyenlerle ağlamak
Bilmeden acımasızlığını hayatın.

Veli toplantılarında,
Gelinliğime bağlayacağın kuşağımda,
Ellerini tutman gereken torunlarında,
Anladım yokluğunu.

En zor ve ezberleyemediğim,
İki heceli kelimeydin kısaca.
Ba-ba….

ruhun şâd, mekânın cennet olsun.

05/09/2009