57
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
7737
Okunma

Bir özlemim vardı şiir adına,
Daha doymamıştım yazma tadına,
Çıkmak istemiştim dost’lar katına,
Tutunduğum güller dikenmiş meğer;
Boş boş insanlara vermişim değer…
Dost zannedip gülen göze inandım,
Kara ateşlerde dost için yandım,
Adına yandığım dost’umdu sandım,
Dostluk menfaate eşitmiş meğer;
Arkadaş satana vermişim değer…
Zannettim ki dost’lar, dost için yanar,
Dost’un sözlerine inanıp kanar,
Savaşta savunur,barışta anar,
Dost zannettiklerim değilmiş meğer;
Dost sanıp postlara vermişim değer…
lazuşağı.....eylül.2009