Hayır deme bana ben zaten yanmışım
İçimdeki sevgiyi seninle gömmüşüm
Gülme bana çok kötü terk edilmişim
Bende hayatı sevecek İZ BIRAKMADIN.

Meyhaneleri kendime yuva edinmişim
İçinden zehir işittiğim şişeleri bir dost bilmişim
Meğer seni şu çıkası canımdan çok sevmişim
Bende insanlığa bakacak YÜZ BIRAKMADIN

Yaşam merdivenimi sandın bir iner bir çıkarsın
Bir gün gelir sende benim gibi hayatından bıkarsın
Sevecek masum bir kalpli insan ararsın
Bende sevecek ve sevilecek ÜMİT BIRAKMADIN

Sevgiye muhtaçken sen terk ettin beni
Öylesine sevmiştim ki bilemezsin seni
Dolu kadehleri boşaltıp teselli etmişken kendimi
Bende yuva kurup mutlu olacak GÜÇ BIRAKMADIN...?

İNSAN DEĞİL LİMANDAN KALKMADAN BATAN BİR GEMİ GİBİYİM...?

25 MART 1979 YILINDA YAZDIĞIM BİR ŞİİRİMDİR.


SEYFALİ SOYUDURU
YOZGAT/SARIKAYA/KADILI KÖYÜ