Hem hayat zora çekiyordu kendini
Hem içine kapanık ruhum kan içinde
Hem hatırı kırılmasın diye yaşıyordum hayatı
Hem takıldığım noktaları geçemiyordum


Rahat yüzü vermiyordu kar buğusu hüzünler
Tutarsız özlemeler alabildiğine tuhaflık
Sesini çekmesede sızılı canlardan aşk
Güneş hızı düşüyordu aramıza ayrılık

Dağlarda arıyordum dar ağacına çektiğim hayalleri
İnsanlık vasfım hizaya çekiliyordu belkide
Ne dişlerim kanla besleniyordu
Ne de kanımın akmasından korkuyordum

Kadledilerek örtbas ediliyordu hayallerim
Hayallerim sevdalarda eşkiya
Mührü basıyordu yorgun gözlerim
İsyanlarla terk ettiğim alaca karanlığa

Bir yudum su istiyordu yangınlarım
Çığlıklarım gövdem büyüklüğünde
Narasını kesiyordu kanaryam
Susarak tavır koyuyordu belkide

Zaman miladını yaşıyordu kendi içinde
En saf duygularım savaş yorgunu
Savaş kazanmak demekti aldatıldığımda
Ve ben hep aldatılmak zorundaydım nedense

Hem hayat zora çekiyordu kendini
Hem içine kapanık ruhum kan içinde
Hem hatırı kırılmasın diye yaşıyordum zamanı
Hem takıldığım noktaları geçemiyordum

Hüseyin Cihan