20
Yorum
0
Beğeni
4,9
Puan
1431
Okunma
O Reşadiye’den tam 86 yaşında
Benim Emine ninem bir romen
Hanidir kesmişler elektiriğini
Bastonu önde,kendi beride
Aradı buldu beni.
Her derdinde gelirdi ya
Bu gelişi bir başka idi
Ah evladım deyip,sarıldı ellerime
Gelsin dedi,gelsin Kaymakam...
Görsün şu gözü görmez hallerimi
Derler ki,çalış öde elektiriğini
Ayak yürümez,elim iş te tutmaz
Be Koca bey in kızı,de bana...de...
Müşkülatımı anlatmağa dilim de varmaz
Dilim varsa da,beni kimse anlamaz
Verme telaşa,hele bir soluklan ninem
Ben de derdine derman düşüneyim
Otur şöyle baş köşeye/yaslan geriye
Çorba getirsinler,bir de çay demlesinler
Bakarız bir hal çaresine elbet
Üzülme benim romen ninem
İftara kalmış bir,iki saat....
Kalbim de çarpıntı,bedenimde bir ağrı
Ah Allah’ım ben nasıl yaparım iftarı ?
Seslendim bizim kara kıza
Çevir Kaymakam beyi,haydi çevir
Yardım,medet anlattım dileğimi
Demez mi Kaymakam beyim
Yetti o’na yardım ettiğim/vayyy..
Bir başka oldu rengim,benzim.
Ah...Emine ninem sabret bekle diyemem
Meraklanma elektiriğini açtırırım hemen.
Ben aydınlığı neyleyim ki...
Sen karanlık gece de iken
Ben ki,Koca beyin kızıyım
Ben ki/fakirin,fukaranın,hastanın
Baba dan vasiyet kapısıyım
Rahat ol hiç korkma ninem
Ne başkan,ne kaymakam...
Olamaz benim kadar mert adam
Şükür elimde var bir bileziğim
Sen şuracıkta bekle,ben satıp geleyim
Delikanlılar gibi gidip de
Şu elektiriğini ödeyeyim
Bu gece sen aydınlık ta ol.Ol ki..
Ben de rahat edeyim.
Not=Yaşamın gerçek kesitlerinden
2.Kitabımdan
5.0
86% (6)
4.0
14% (1)
Cevap Yaz