bir ömür sussam, anlarmısın ki beni...



sözcüklerin esaretinden kurtulduğun vakit anlarım
tümcelerin çırılçıplak
seni soyunmuşken harf harf
imla hatası bir ayraç yüreğin
ünlemsiz bir nidaya düştüğünde bilirim
bilirim içindeki sessiz harflerinin ıssızlığını
ses olur da adım,
adım adım sana gelirim


oysa,
seni tüm susmalarında ve tüm yutkunuşlarında sevdim
yarım kalmadı hiç bir sarılışımız
seni, kollarımın arasında sana dönüşürken sevdim


yüreğinin kuytuluğunda sıyrıldım tüm düş kırıklarımdan
perdeliyordum her defasında gözbebeklerimi
katran karası bir sevdanın çıkmaz sokağından geçtim
geçtim de,
kan revan yüreğim
ve sırtımdaki hançerle
sana geldim
ben çehremi sığ yüreğine basmalarında sevdim


kayıp bir zamanın susmuş sessizliğinde
adımın sesinle can bulmasını sevdim


bildiğim ezberleri bozup
değişirken hücre hücre
sana yenilendim
ben senin beni bünyene kabul etmeni sevdim


çocuk oldum bazen
şeytandan çaldım uçurtmasını
seni bağladım kuyruğuna
bıraktım ipini
dolanırken gökyüzünde özgürce
yine bana bumerang misali dönmeni sevdim


kadın oldum kimi zaman
şehvetin koynunda
sevişirken delice
senin şevkat soluduğun öpüşlerini sevdim


değişmedim hiç
ağladım, aktı zehrim gözümden
küfür ettim bağırdım
ya da güldüm ağız dolusu
ayıplanırken aymaz zihinlerde
seni kattım kendime
her zaman ben oldum
ve senin beni ben olduğum için sevmeni sevdim


severken seni
sende kendimi de gördüm
bitti yüreğimdeki iç savaş
barıştım kendimle
ateş kes şimdi
ben sendeki beni sevdim


-di’li geçmişin mengenesine takıldı kelimelerim
şiir’se zaten vazgeçmiş benden
bense şiirden
ben sana şiir yazmayı sevdim




Gülay Bulut

-yine, daha önce eklenmiş ama yeni seslendirilmiş bir şiir..