İki odalıdır bir komünistin yüreği,
Doktorlar, uzmanlar, biyologlar,
Her ne kadar dese de,
Her insanın yüreği
dört odadır,
Bir komünistin yüreği,
iki odalıdır;
Birinde devrim aşkı kalır,
Birinde de uzaklardaki güneşin vurduğu
sevdanın gölgesi...
Aynı zamanda bir komünist,
Umutsuzluğu, umut beller,
ikinci odasında yüreğinin.

İlk odanın ve de hayatın
sözlük anlamının,
Yani herkesi kurtarmanın,
Bitmeyen sevinci: Devrim,
Bambaşka bir aşktı,
yüreğimin en sert köşesinde
ikâmet eden...
O zaman yüreğim
yelken açardı,
Bir coşkuydu zihinlerde,
İzafiydi adı onun;
Kimisi için devrimdi,
Kimine göre bir dünya,
çitlerin kaldırıldığı...

Benim içinse,
Karşılıksız bir sevda kurşununu,
namluya sürüp atmaktır,
Gözümün önünde beliren,
Hayâlidir, onun adı...

Benim yüreğim,
Duygularını umutsuzlukla yoğurmaya,
alıştı artık.
Bedenimden iliklerime işleyen,
Sancılı haykırışlar da,
Keşfeder bir gün elbet,
Umudun onurlu yüreğini...

Efe Ulaş