Tabutsuzdun,
cemaatsiz
ve
helalliksiz...

ne ölümün çeyizliği kefen
ne de toprağın altındaki karanlık
hiçbiri dokunmamıştı bedenine.
sıcacıktı tenin.

hiç kırkın çıkmadı mesela,
ağıtların yakılmadı,
yasın tutulmadı,
helvan yapılmadı.

ne adına bir sela ne de mevlüt
hiçbiri okunmadı .

çünkü
YAŞIYORDUN !

kimse de kanıtlayamazdı zaten aksini .

ama
ÖLMÜŞTÜN !

hatta bu satırları okusan
mahkemeye bile verebilirdin belki şiirimi,
yaşarken öldürdüğü için seni ...
Cana kast etmekten alırlar mıydı acaba beni içeri ?

savunabilir miydim kendimi ve şiirimi hakimin önünde ?

"Ölüm’ ,

karışmak değildir sadece toprağa ...

sütün memeden çıkması da bir çeşit ölümdür mesela .

nasıl ki terk edenin öldüğü gibi terk edilen de " diyebilir miydim ?

bu duruşmadan yırtabilir miydim ?

bilmiyorum ...

DELİ SAÇMASI