bir beyaz güvercin hikayesi
sende ki bu alışıla gelmiş yaşam
bu bir göç
sonrası telaşe veryansın sessizligine aldırmadan
ürkütmesi gibi dir.
denizleri.
karanlıkta yolu’nu bulmaya çalışan
bir anka misali
sıradan ama yorucu bir mevsim döküntüsüdür.
alevler arasında kalmış
eski bir resimin getirmiş oldugu o acı sıgınagıdır.
belkide.
uzunca isteklerin sıralandığı mavi eflatun
karışımı yanlızlıktan sıkılmış
bir damla suya ihtiyaç duyan mecnun çölü sanki
tesadüf sonrası ellerimin sana kavuşması
varsayalım boşa geçen ömrün en ağır faturası bu bende ki
bakmaya kıyamadığım gözlerindeki
’MİNE’ karamsarlıgı
anlamı olmayan hayat kurallarına anlam katan sözlerin
haykırıyor bak yüreğim sensizlige
sensiz doğacaksa da doymasın güneş,
üşüsün bedenim çığ düşsün düşlerime
sen yoksan benimde yokolmam lazım
uzunca uzaklara gidip
deli olmam lazım
her neredeysen seni bulmam lazım
beni bırakma papatyalar kaç gün dayanabilir ki
susuzluğa
ne zamana kadar ağlayabilir ki
martılarda
kokuna hasret tenim nasıl
bırakabilir ki kendini
çok zor oluyor böyle inan
seni seviyorum
herşeye rağmen her umutsuzluğa karşın
seni çok seviyorum
tercihimi kullanıyorum
sen AŞK sın bende sana muhtaç yağmur damlası.
uçurtmamsın pamuk şekerim
gecem herşeyim
sen benim MİNE ÇİÇEĞİM
sevgilim hayalim