Önce hayalin konuşmalı
Sensiz kalan beden kodlu hücremde
Sonra gözlerin gelmeli
Demir parmaklıklarını aşarak kalbimin
En derinliklerine

Tamam ben de yüreğimi yoklayayım

Kimi vakitler dönmeli yeşilden maviye
Dönmeli tıpkı gözlerin gibi yalnızlığım

Bu kez de susma müebbetim

Sonra usul usul yaklaş
Değdiğin her yerin dokunduğum yürektir

Bir gün yine doğacağım
Kırdığım kalemin küllerinden
Belki duvarların olmayacak beni dinleyen
Yalnızlık ta olmayacak o sevdada
Alın yazgısı kaderimde

Aramalımı seni bilmem ki
Doğmaya gayret ettiğim yeni hayatta
Yoksa bulduğumu varsayıp
Tatmalı mıyım yeniden tenini
İçmeli miyim bade bade ömründen

Bu suskunluk
Ebedi bir zindanın kör karanlığı
Bir hançerin yarası değil
Bir kan gölünün umarsız bekleyişinin adı…

Gözlerinin daveti
Belki ilk belki de son olacak

Zincirsiz esaretim kilitsiz prangalarım ağlayacak
Bilirim haykıran şehvet değil olsa olsa masumiyet…

İmkansızı zorlayan aşkım
Boş yollara akıp giden silsilesi kadınlığımın
Nevruz ateşlerini yakıp yakıp çağırmalı bakışlarını
Depremler sıralanmalı kopmalı kasırgalar
Bulmalı beden ruhunu

Toprağımın çamuru ayak ucundan ulaşmalı
Yüksek tepelerdeki avuçlara
Karışmalı çavlanların sesi vurgun gecelerime
Sığınmalı sonsuzluk denizime

Kırık bir kalpten kalanları topluyorum

Parmak uçlarımda teninin sıcaklığı
Dilimde son suskun müebbetim…