BABAM
Benim babam;kırmızı yanaklı,
Ayhan Işık bıyıklı,
Yüzünde gülücükleri bitmeyen
hiç kimsenin ölümü yakıştıramadığı adam.
Dört çocuklu iylik sever insan
kısacası bu benim babam bu benim atam.
Ben Babamsız kuru bir dal,kıraç bir toprak,
Ben babamsız,baharda yapraksız ağaç
Ben babamsız,baba sevgisi hayal eden bir evlat.
Acaba duyuyormusun beni
Görüyormusun sensiz geçen senelerimi,
Çokmu kızdın bana,onun içinmi rüyama gelmiyorsun?
Babam beni hala seviyormusun?
Keşke bir gece gelsen rüyama,
Sevip okşasan saçlarımı,güzel gülüşünle öpsen anlımdan,
Ozaman acılarım bitermi baba
Sensiz bir yanım hep eksik,sol yanım hep buruk.
Daha dün gibi hatırlıyorum cenazeni;
Beni alıp götürdüler,sen yıkanırken.
çok ağlıyordum seni cağırıyordum,şimdi anlıyorum ondanmış.
Ama onlar bilmiyorlardı Baba sekiz yaşındaki bir çocuğun acısını.
Nasılda kıskanırdım kuzenlerimi;
özelliklede bayram günleri,
Babalarının ellerini öper,harçlık alırlar,sonrada elele gezmeye giderlerdi.
Odaya koşup yastıkları atıp ağlardım baba
Birde arkadaşlarım vardı,babalar gününde ne hediye alacaklarını konuşurlardı
Oysa ben sana hiç hediye veremedim Babam.
Atam,Yarim,Arkadaşım,BABAM
Sen yokkende seninle dertleştimya
Nasılsabir gün buluşacağız,olduğun yerde
Orada hiç bırakma elimi BABA