Bu yaşamak ne menem bir şey
Ürkek bir güvercin gibi kayıyor ellerimizden
Reçineler öksüz küpeştelerde çürüyor balıklar
Aşklar boynu bükük bir yetim gibi kapitalin çarkında
Bu yaşamak ne menem bir şey zarif çoban
Türkü söylemekte ustalaşmış beton yığınları

Kalbin(in)atışını duyabilir mi renkli bir gazete sayfası
Yapraklarında bol bol sarışın kadınlar
Söyle hangi sokakta kaldı işaret çocukları
Bekliyorum buyursunlar dost canlısı soframa
Ne menem bir şey Zarifoğlu
Unutuluyor düşlerimizin efendimleri

Bir kadın en güzel neresinden öpülür
Namahrem tutularak ama şiirde de olsa
Bunu bilmek istemiyor boyalı dudaklar
Reklâm panolarında hayat suları
Ne menem bir şey Zarifoğlu

SONUÇ OLARAK ÇIKARILABİLECEK EN KAPSAMLI YARGI:
Zarifoğlu güzel adamdır
Sallanır tam bıyığının ortasında bir kor bir kar
İki kaşının arasında fil gibi bir yüreği vardır
Ve bir yay gibi gerilmektedir
İnancın yüzü sararmış adamlarının yüzüne
Zarifoğlu güzel bir çobandır
Meleşen kuzular aşkına
Zarif çoban bize en güzel armağandır
İkinci kez ölmemiz ve
Öldüğümüz kez dirilmemdi