durunca ayaklarımın üstünde
ben sevdiğime muhtacım yine.
belki bir kaç cümle ile
onu sevdiğimi anlatamam
dilimle.
ama ben muhtacım sesine
zaman su olup geçsede
ben kaldım yine bildiğimle
hayalimde son kelime
ben muhtacım yine o güzel gözlerine.
savurup dağıt beni şafaksız akşamların
sis kokan gecelerinde
ellerim dokunsun tenine
korkma.
bırakıp gitmişim zaten sensizliği
varolmayan dünün sabahında
görmeden umudu tüketmişim geleceği
yeşil gibiydi gözlerin
kendimce çizmiştim yolumuzu
nerdeydim bilmiyordum
gönlüm hasretlerinde
yitirip bitiriyordu kendini
kovalamacalarında tutuldum aşka
başlayıp bitirmeler arasında sevebilmiştim seni
kaybolup gidiyordum arasıra kendi dünyamda..
utanınca yanlızlıklar yanımda
seni kaybettim bir pazar sabahında
yine kaldım bir başına.muhtacım yine çocuk gülüşüne
nasılda çabuk alışamıyormuşuz
oysa .
savrulup giden duygularımızın
ortasında biten sevgimize.

çaresizlikler içinde el açıp bize gülümseyen
hayallerimize.
muhtacım yine deliler gibi sana
zoraki olmasın içimdeki aşk
seviyorum seni ne kadar bilsen.
sensizligin zorlugunu görebilsen