Dönüşünle...

Issız bir çöl misali yine sokaklar.
Yine yalnızlık hüküm her karışına...
Ve her taşın altında,
bir hüzün saklı şimdi.
Her insan aynı şeyle meşgul yine...
Kimi meyhanede kadeh devirmekte,
kimi evinde...
Oysa:
Böyle değildi bu şehir eskiden,
Bu kadar yalnız değildi...
Sokak lambaları bile,
Işığını böylesine esirgemezdi bizden.
Böylesine mahsun değildi gözlerim,
böylesine bitkin...

Herşey senin gidişinle başladı.
Senin yokluğunla büyüdü her hüzün...
Önce güneş küstü geceye,
Kuşlar ötmez oldu birden.
Çiçekler boynu bükük,yetim...
Rüzgar öfkeli,
Şarkılar hüzünlü sen olmadan...

Kalbim ağlıyor gidişine,
Gözyaşlarım suluyor aşkımızı
ve içimdeki hasreti,
özlemi büyütüyor her damlası...
Ve ben,
her istasyonda seni bekliyorum
bıkmadan,usanmadan...
Çünkü biliyorum.
Seni benden alıp götüren tren olacak
Yine seni bana getiren.

Kavuşacağız işte o zaman.
Çiçekler yeniden açacak,
Yeniden esecek o tatlı rüzgar...
Dönüşünle herşey yeniden renklenecek...
Dönüşünle...

1995

Yasemin Elmas