ÖZLEM GELDİ YİNE



Bıraktım seni zamana
Kıyıma vurman için.
Soğuk dalgaların ruhu yokmuş,
Üşüdü zaman,
Üşüdü gözlerim.


O gece bütün çiçekler ağladı.
Papatyalar soldu.
Karanlıkta sokulmuş gizlice yalnızlık
Ayak ucuma
Ağlamaksa, arkadaş olmuş gözlerime.

Rıhtımlarım yosun bağlamış.
Umudum kızıl gün batımı.
Yapraktan gemi olur mu?
Olmuş işte...
Sararıp solmuş.

Maviye dokunmamıştım sanki binlerce yıl
Varsın ve yoksun
Sandıklara gizlenmiş bir ben yatar içimde
Umutsuz ve yorgun
Dağınık saçlarımın gözyaşında solukların.
Ve bir gün onlarda gidecek.

Soru işaretinin noktası konmuş üzerime.
Öyle ağır
Öyle çaresiz ki.
Yağmur bulutu ben olsaydım keşke
Patır, patır yağsaydım kaygısızca
Her sabah yüreğim acımasaydı
Keşkelerim olmasaydı
Ve...utanmasaydım
Anneliğimde...


Bir bayrak dikildi
Mızrabı dağladı yüreğimi
Kaçtım şifadan
Dermansız dert ektiler mezar taşında
Umudumu boynuma taktım
Her yıldız kaydığında.

Örtün üstümü şimdi yalancı dostlar
Üşümek vaktidir
Gönlü olan anlar beni
Azap çekiyor vicdan
İçimde darağacından bir salıncak.

Ah be oğul...
Özlem geldi yine
Konuk oldu,bağladı aşkı limana
Hazan ikliminde duygularımı kaynattı
Ciğerimi çaldı
Ve bu gecenin karamsarlığında
Bir not bıraktı :
Bir çift mavi göz kaydı gökyüzünden
Bir çift mavi göz...


11 Ağustos 1989 anısına…26 Ağustos 2009


“….unutmak kadar büyük bir nimetin, unutmayan yanı….”
Annen seni çok özlüyor….