başka bir yol buldum geçen gece
pavyon gibi aydınlık
yarınlar kadar karanlık
çingene renginde ayışığı
hoş bir orospu gibi oynaşıyor benimle


taksici esnafı bağırırken köşede telaşla
yanına varılacak kokuda ispirli köftecisi
sönmek üzere yanıyor lüküsü
bir çocuk gördüm lüküsün altında
kelimeler cam gibi kırılıyor ağzında


ben böyle salınarak gidiyorum valikonağın’da
baktım bir sürü vitrin
vitrin’de; altın, zümrüt ve sedef
hayalin adı ece, hayalin adı nigar
gündüzden kalma gölgeleri vitrin’de
gördüm ki buralar bana dar


aldım sırtımı
gidiyorum basa basa yerdeki yüzüme
cebimde söğüt dalından bir meşin
çıkarıp çıkarıp meşini
yıldız atıyorum gölgeme
yıldızlar üşüyor değdikçe gözlerime


döndüm ki nerdeyim
denizaşırı bir ülkedeyim
bir yanı kayalık öte yanım kumluk
çaldım kapıyı
yalnızlığım açtı
zinhar sandalım
özlemişim seni




Devin Karaca