Dinle, dedi adam, sadece dinle,
Bırak okumalar kenarda kalsın.
Gece başbaşa kal kendi kendinle,
Varsın kelimeler uykuya dalsın.

Uyansın yirmibir harf uykusundan,
Sessizlerin sesi hep yankılansın.
Sessizliğin dehşet ve korkusundan,
Bütün sesler öyle sessizce yansın.

Sen dinle, başını eğerek öne,
Pür dikkat bir derviş gibi kulak ver.
Dinle!... Döne döne çevril her yöne,
Bu ney, deme dinle ve inleyiver.

İliklerine dek ızdırabını,
Duy, ne söylemekte şu yalnızlık.
Dinlemeyenlerin duy azabını,
Ve anla!... Ne yaman şeymiş ayrılık.

Takılma yazılıp söylenenlere,
Seyir başka bir şey, anlamak başka.
Kulak asma sesle eğlenenlere,
Dinlemek başka şey inlemek başka...

İnle, inle tek bir ses çıkarmadan,
Eteğine tutun, öylece inle.
Düğümler, sorular dile vurmadan,
Sessizce gelecek cevabı dinle.

Gönlünün kulağı, yıllardan beri,
Sanki aç kalmış bir aslan kesilsin.
Gör şu yıllar yılı bekleyenleri,
Bekleme de dinle, adam eksilsin.

Boğuşma, her şeyi bir yana bırak,
Ses olan ne var ne yoksa her şeyi.
Sükût ne güzel ve ne acı firâk,
Dinle, konuşma ve hem sorma neyi.

Sus, demedim sana ama sus ve bil,
Dinlemek değildir, sadece susmak.
Sıddîk ol, evet zor bâri ebabil,
Hikmettir, ne sır ne bilmece susmak.

Konuşmaktan artık çatlıyor başın,
Sus ve susamışken bu gece dinle.
Kurumuşken rûhun, gözünde yaşın,
Sen ağlaşanları sadece dinle.

Geceler ne kadar da kalabalık,
Sayısı bilmem kaç ağlayanların.
Hiç değilse bu gece kalk bir defalık,
Kulak ver sesine anlayanların.

Dinle seslerini şu sessizliğin,
Uyuma, yeme ve içme de dinle.
Binlerin içinde kimsesizliğin,
Açlığını işit, dinle kalbinle.

Bir kenara bırak kararsızlığı,
Bırak kalsın öyle bir kenarda zan.
Duyamazsın, bırak şu mızmızlığı,
Ne dinleyeceği bilmeyen insan.

Derdin çile çekmek değilse konuş,
Ve yürü seslerin geldiği yere.
Çileyse diyor ki; kanat çırpan kuş:
Dinle ses etmeden, hem de bir kere.

Duymak istiyorum, ben de bu gece,
Diyorsa için, gel; derinden, sessiz.
Kılıçtan keskin yol ve kıldan ince,
Ve... Dinle ne diyor, içinden sessiz.

Ankara, Ağustos 2009