Menekşe
Numan Kambur


Masallardan çaldım o kıskandığınız düşleri
Herbirini mutlu sonlardan çalarak doldurdum sepetimi
Düş kadar gerçek hayatlara inanmasam da
Gerçek gibi düşlerle avuttum durdum kendimi

Ama siz bilmezsiniz tabiki
Düşten arta kalan o uzun geceleri
Eğerki düşleri seviyorsam bu kadar
İşte budur yegane sebebi

Uyanmanın acısına katık edip gerçekleri
Sabaha sunmak o yorgun titrek elleri
Siz bilmezsiniz tabi bir şiir nasıl yazılır
İşte ben o anlarda yazdım bütün şiirleri

Bir kız sevmiştim saksıdaki menekşe bilir
Kimse bilmez ama o cok iyi dinler sizi
O her sabah ilk suyunu verirken bile
Az ezberlememiştir içimdeki beni

İkna için uğrasıp durdum deliler gibi
Ama aşkı anlatmaya ikna edemedim heceleri
Eğer ki gelebilselerdi yanyana
Hemen anlatmaya koyulurdum içimdeki gizemi

Görüp geçindiğim ne ki, yalnızlık baki
Nasıl sus derim zincirlerim kalbi
Gidemediği yollar kadar cok severken
Gittiği ücra bir sokakta buldu kendini

Çok isterdim menekşeyi öyle görmemeyi
En büyük zararın bilmeseydi güneşten geldiğini
Taptığı vaz geçemediği varlığın
Yakıp kul ettiğini teker teker pembelerini

Artık menekşeyle gömdüm o kıskandığınız düşleri
Ben unutmuştum ama onun iyiydi ezberi
Masallarda bile kalmamışken mutlu son
Ne avutmaya gerek var nede uyutmaya kendini.


(17.07.2008 /00:34)



Numan Kambur