Zifiri karanlıktan haykırıyorum,
Etrafta yanmaz iken mum kadar ışık,
Toplumsal dayanışmaya düşmüyor şık,
Ata binmiş gidiyor asalet,
Kıs-kıs sırıtarak uğuluyor sevdiği adalet!..

Kehanet ile geçiniyor dindar,
Yaradana karşı düşüncesi çok manidar,
Kelimeler kalmış üryan,
Cümleye malzeme olmuyor, kokusu ürkek!..

Adam arar olduk toplumda,
Kıvırdıkça yükselen seslerde,
Madam erden daha er olmuş,
Dalındaki kırmızı gül ilgisizlikten helak solmu!..

Kene ufaktır derken,
Bazıları öteye gitti erken,
Yağmur yağmaz aldu sulu sepken,
Has insanlarda delik deşik cepken!..

Dağılmaya yüz tutmuş,
Ağızlar özünü ham diye yutmuş,
Göklerde dolaşan hain bulutmuş,
Zaman bile suçlu durasızlara sorarsan!..

Tek çözümü az ve özdür,
Şekli ile kabaca iki sözdür,
Dışla adam isen yalan ile yalancıyı,
Mükemmel bebekler doğsun senden yarınlara!..