Biteviye, hep durmadan yakındın,
Öyle bir ağladın ki insanları kandırdın.
Gizledin kimliğini, başka kimlik takındın,
Yalan-yanlış sözlerle herkesi inandırdın.

’Canavara’ dönüştün, tuttuğunda ipleri,
Topladın bak çevrene, hep karanlık tipleri,
Vurdun kırdın insafsız,Astın kestin bıkmadan,
Aratmadın kimseye,’çıyan’la,akrepleri’.

Kan ağlamakta toplum,şimdi pişman mı pişman,
İşledi içlerine, öyle sinsi bir düşman,
Yok ettin,temizledin, bütün geçmişlerini,
Artık işe yaramaz,bundan sonra kıpraşman.

Gelen gün karanlıktır,öncekinden elemli,
Küsmüş herkes haline,öylesine gizemli,
Bağlı mı kalacaktır,herkesin eli kolu,
Neden mi arıyorsun, sözlerimde sitemli.

Ektiğini biçersin, yaz bir yere, bunu bil,
Uzun sürecek sanma,böyle ’soysuzca şekil,’
Suskunluğu eyleme dönüşmeden toplumun,
Aklını al başına, kendiliğinden çekil.


16 Aralık 2005



DÖRTLÜK


Yerleşip baş köşeye ’yamaklar’,
Çıkardılar memleketi’ pazara.’
Satıldı,parsellenip yabancılara,
Yoluna can verilen topraklar.

28 Şubat 1985