anlamıyormusun bu gelişler başka gecelere ait

tuhaf bir ışık bu yıldızlar

unutulmaya bırakılmış anılar gibi

bu sular ömür boyu akan sular



kesin bir kopuş mu bu yoksa

ağırlığı bile hissedilmeyen ağıtlar

acelen ne

nereye

tutsaksın işte tutsak olmanın bilinciyle

yaşıyor ve yaşadıkça

beyninde her an büyüyen ur

dayanılmaz boyutlarda hayvanlar getiriyor sana

tarihin derinliklerinden



kurtuluşun gecikebilir

belki de yok böyle birşey

baksana atını alan gitmiş

geçip gitmiş kanlı duvarlarından cehennemin

sen hala biz hala umut bekleriz

kızıla çalan mavisinden gecenin



yıllar geçer

ve unutulmaya bırakılmıştır

sonsuz tren yolculuklarında kalan anılar

bir zaman sonra ey zaman denilir

biz unuttuğumuz gramerimize mahkumuz

nereden gelirse gelsin ayrılık rüzgarları

biz yine geçeriz çaresiz kendimizden

belki kendi yülsekliğine tutsak bir dağ oluruz

belki kendi balıklarını dışlayan bir nehir



ama

ama içimizde yuvalanan bu zehir

kanımıza karışmıştır artık

gerisi koca bir hiçlik yok günlerini anımsatan

soğuk ve dolgun gülüşler

ve bir hayal çok eskiden

yalan bir tarihten