Gidiyorsun şimdi ardına bakmadan
Tuzlu,yayvan, bir o kadar da anımızı omuzlayıp,
Acımasızca basıp gidiyorsun şu kışla kapusundan.
Milyonlarca insanın ne beklentilerle bastığı bu ocağa,
Her adımda bir taklit bırakarak gidiyorsun.
Belkide aylarca hayalini kurduğun hikayeye koşuyorsun
Olsun yinede gitmiş oluyorsun bu mehmetçik ocağından
Beni her hatırladığında,aklına usulca sokulduğumda
Kulağına fısıldayarak ’’herşey bıraktığın gibi’’ diyeceğim.

Gönlümden anılar kayıyor,toprak gibi,heyelan gibi...
yaz yağmurları her yüzüme çarptığında.
Anılarımız beni alıp gittiğinde uzaklara
Sen sadece benden bir hafta önce çıkmış olacaktın
Bu kadarcık bir kıdemı bana kaksanda
Ben anılarımızı anlatacağım nöbet kulübesinin kırık sacına
hayat bizi birbirimizi kırdırmazsa
Bir o yana bir bu yana atmassa

ben hep seni hatırlayacağım
Gidiyorsun...kendini alıp gidiyorsun.
İşte hepsi bu kadar
Kırık bir vedadan gayrisinde....


NOT: fatih çavuşla hala görüşürüz o İstanbulda ben ise Denizlide....