dudaklarımda kırılı kaldı gecenin kızıllığı
bir damla bulut gibi yığıldı heveslerim; yüreğimin üstüne
geleceğime hapsettim mazimin keşmekeşini;
gelecek;elbette gelecek
ancak;
içinde sevginin güneşini de beraberinde getirecek
gözlerindeki hüzün bulutlarını dağıtacağım
yüreğimdeki sevgi fırtınasıyla,
unutacak gözpınarların ıslanmaları
bir damlaya bile hasret kalacak yanağındaki eski izler
unutma;
unutma bu yüreğim...senin sevginle birtanem
cehennem alevlerini bile içinde gizler...
düşlediğim bir ütopyamı anlattım kendime!..
simsiyah karanlığı bıçak gibi kesip attı alevler;
kenarlarına resmini çizdim
her alev tanesinde ben de eriyip bittim
kollarımın arasında bir alev topu gibi
nazik bedenin duruyorken sessizce, ağlamaklı
simsiyah bir geceyi yırttı yüreğimdeki alevlerin gölgesi
gölgelerde sen
alevlerin kenarında gölgen
yüreğimdeki alevlerde sen
yüreğimin tam ortasında sen
kumsalın üzerinde bir çıtırtı var,
yüreğimdeki yangınlara nazire ediyorlar!...
denizyıldızları bağdaş kurmuş bizi seyrediyor sanıyordum,
yanılmamışım;
alazların kenarında resmettiğim güzelliğine dalmışlar,
unutmuşlar denizi;
kuruyup kalmışlar kumsalın üzerinde susuzluğun acısından
tek ben yanmadım ya güzelliğine;
tek ben ölmedim ya;
tek ben kaybolmadım ya güzelliğinde
yüzlerce denizyıldızı öldü bak!...
bir ben değilmişim sen de eriyen
bitmez bu yangınların alazı
karanlığı yalayıp dururlar sabaha kadar
bir ömre sığdırılamayacak sevdamın yangını gibi
sabahın katili biz olacağız;
güneş doğmayacak bu güzel alevlerin üstüne,
kumsalda uyuyakalacak taze nağmeler
dalgalar bile ağlayacak belki?..
güneş suskun kalacak, belki de bu kumsal alev alacak?...
alsın be ne olacak ki;içinde bende varım
seninle beraber yanacak...


Metin Kaya İLHAN
TRABZON....