Kalmadı kaybedecek hiç bir şeyim
Terk ettiler bir bir tüm sevdiklerim
Saf gibi her söylenilene kanıp aldanmışım

Nerde hani?
Çocukluğumdaki o masum bakışlarım
Nerde?...
Gülünce,yüzümde güller açtıran gülüşlerim
Sevmediler işte...
Hemde hiç sevmediler
Uzaklaştılar ,ben sevdikce

Ellerim vardı
Minicik,tombul tombul
Ayaklarım da öyleydi
Somun ayaklı derdim anam
Ayakkabılarım hep sıkardı
O da sevmezdi beni
Bir gün hasedinden çatlayıverdi..

Nasip olmadı parayla tanışmak
Babamı da hiç sevmezdi
Üç gün zor dururdu cebinde
Dördüncü günü"Hadi bana eyvallah"derdi

Paranın kaçışıyla toprakla tanıştı ayaklarım
Nasıl sevindi,nasıl sevindi anlatamam
Sevmezdi hiç aslını inkar etmeyi
Hem hamurunu hem çamurunu çok severdi

Bir kere terk etmeye başladımı sevdiklerin
Muhallebi bile dişime düşman kesilir oldu

Toprak can’mış,ana’ymış,en çokta yar’mış
Sarıp sarmalar,can yakmazmış
Yaktı...Hem de nasıl?...
Topuklarıma topuklarıma vurdu
Çatlatıp kanatıncaya kadar hemde...

Kan dedim de..
Bir gün burnumdan kan geldi
Gözüm zaten hazır,kan’a eşlik etmeye
"Su döksen buhar olacak"
"Güneş geçmiş buna"dediler
Ne yaptım ben güneş’e
Yeşilsin mi dedim?
Yoksa,soğuksun,yakamazsın mı?

Ya suya ne demeli?
Sabunsuz akmaz bunun kiri diye,
İllede gözümün düşmanını davet eder

Ben en çok bulutları seviyordum
Hiç naz etmezlerdi
Ne dersem hemen o şekle giriverirler
Arada bir öfkeden kararıp şimşek çaktığında
Çok korkup ,bazen ağlardım
Dayanamazdı,pişman olur ağlardı

O da beni çok severdi
Her ağladığında
Bana Ebem kuşağı verir gülümserdi

Şimdi sevdiklerimden eser kalmadı
Daha o yaşımda davetsiz gelen nasır
Misafir oldu ta baş parmağıma
Üçü birlikte büyüdüler
Tombiş ellerim,somun ayaklarım ve nasır...

Kara gözlerime inat başım daha da dikleşti
Kalmayınca kaybedilecek bir sevgili...
Bir tek EBEM KUŞAĞI’m kaldı
Onunda renkleri mi soluyor ne?...

Yooooo,hiç yeşillenmeyin
O, sadece bana ait ve
Bana ait kalacak....



nerimanK


19/Ağustos/2009