2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
980
Okunma
Su damlası duruldu deryasında gülün.
Dolana sarıla
Kondurarak katrelerini
Süzüldü inceden kuytularına.
Dudak köşelerinde inciden benleriyle
Yavaşça araladı kirpiklerini
Gülümsedi gül mahmurluğuna.
Pırlanta taşlara dizili tacıyla
Alımına, edasına boyun büktükçe
Şımarttığı her damla
Yaprağını öptü
Küçük çağlayanlarla
Serinlerken kırmızısı
Bir nergizin aksine gül
Suda kendini yarattı.
Afrodit’in aşkı Adonis…
Rengi damladıkça toprağa
Sunağı oldu gül
O gün bugündür
Açar
Aşka…
ezgi ç.
26.07.2009
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz