Sen bilemezsin
Seni sevmek neye denk demek

Gözlerinin içinde kaybolmak mesela
Atlayıp bir kuşun kanadına
Seyre dalmak dünyayı
Her söylenene tebessüm etmek
Ardı sıra gelen olmazlıkları
Bir gülümsemeyle unutabilmek
Her mevsiminin bahar olması mesela
Seni sevmek.
Üşümemek kış ortasında yani
Ya da şikâyet etmemek
Yazın tenini yakan sıcaklığında
Islanmak istemek yağmurda
İstanbul’un kalabalığını sevmek
Tek başına olduğunda bile,
Kalabalık olmayı becerebilmek, seni sevmek.


Sen bilemezsin
Seni beklemek neye denk demek

Gözlerinin içinde öylece durmak mesela
Bir bakışı bin umuda çevirmek
Bir gülüşe kocaman manalar yüklemek
İçindeki karayı karla yıkayıp,
Geçtiğin yollara tomurcuklar ekmek
Bir ışık verirsinde, fark edilmez diye
Bütün lambaları söndürüp
Gecenin koynunda oturmak mesela
En çocuk halinle, ya olursa deyip;
Bir şişenin içine bir kâğıt,
Kâğıda adını yazıp,
Dilek dilemek seni beklemek


Sen bilemezsin
Sensizlik neye denk demek

Gözlerinin içinden düşmek mesela
Umudun işkenceye dönüşme anı
Telefonunun en iyi arkadaşın olması yani
Senden bir haber beklemek,
Hayattan bihaber biçimde
Çaresizliğine kızmak sonra
Sahte tebessümlerle kandırıp,
Unuttuğuna inandırmak kendini
Her gördüğün sureti sana benzetmek
Ve her surette bir kere daha seni kaybetmek
Yalnız olmak kalabalıklarda
Ya da kalabalık etmek yalnızlıklar arasında
Bir iskele ağzı akşamda,
İzlemek güneşin batışını,
Yokluğunun göğsüne batışını yani
Gözlerinin bir an dalgalara takılması
Karanlığın derin sancısını düşünmek
‘’Atlasam’’ diye geçirmek içinden,
Kendinden geçmeyi kastetmek yani
Sen bilemezsin
Sensizlik, aklı firara zerk,
İstanbul’u terk etmek demek…