Şimdi ben gittim
Ve içime düşen yüzün
Yarım bir sözdür dudaklarımda
Gün batımları,
Firari ışımalara hasret
Kırık bir taçtır kızıl saçlarına.
Ellerimin arasında kalan
Adını baştan ‘ayrılık’ koyduğun
Son perdesi kaybolmuş bir tragedya
Olmaz ya!
Hani kalırsa sancısı gidişimin
Ve üstüne düşerse acısı bir gün
Üzülme!
Bil ki;
Bu karanlık sevda yolundan
Ancak gözlerinin aydınlattığı kadar gittim


Şimdi ben gittim
Ve içime düşen gülüşün
Yüreğime saplanmış demir bir maske
Adın,
Yalancı tutulmalara aşikâr
Yıldızların ortasına oturmuş
Bedir’de bir hece
Tüm Akdeniz şahittir
Göğüs kafesimde sıkışan
Bey dağlarındaki ihanettir.
Olmaz ya!
Hani direnirse vefa kapına
Ve yargılarsa kendi yüreğin kendini.
Aldırma!
Bil ki;
Bu kara sevdadan
Ancak içinde var olduğum kadar gittim.

Gözlerinden geçip,
Nisanı cebime koyup da gittim.