Bir gün yüreğine bir sızı saplanır
İsmini söylemek istersin söyleyemezsin
Rüyalara dalarsın gözlerin kapanır
Özlemek istersin özleyemezsin
Zorlama kendini sevmesende beni tek sevdiğimsin
Lazım olanı biliyorum sana ellerini kaldır
Ellerini kaldır ve yukarı bak, göreceksin
Mavilikten yalnızlık yağdığını
Ve işte o zaman içindeki sızının adını
Anlayacaksın, anlamayı istemesende
Resminin çizilii olduğu gözlerimde
İsminin baş harfini göreceksin
Çeviremeyeceksin gözlerini
İstesende dönmeyecek başın
Masumaneliği bu deli aşkımın
Dolduracak gözlerini belkide
Elime uzandığında akacak zehiri yalnızlığın
Adı anlamsız gelecek belki ayrılığın
Düşüncelerim ümidi yansıtacak gökyüzüne
Islanacak semaya baktıkça yanakların
Nasıl aktığını anlamadığın gözyaşların
Uzun süre damlayacak okuduğun satırlara belkide
Rüzgara karıştıkça uğultuya benzer çığlıkların
Sessizlik fırtına öncesi gibi çökecek kalbine
Ellerinse ceplerinde kemikten bir parmaklık olacak
Narin yüzünü kapatırken bir ömür taşıyacağın...