Ben!
Enkaz olmuş bir aşkta,
Oyuncak arabamı arayan,
Gözleri yaşlı bir çocuğum.

Sen!
O enkazın içinde,
Belki de hiç bulamayacağım,
Oyuncak arabamsın.

O!
Evimi acımadan yıkan,
Korkutucu,sarsıcı,
Beni sinir eden deprem.

Ben;seni sönmüş bir külden alevlendirdim içimde,
Sönmeyecek diye avunurken,
Islattılar işte ateşlerimi.
Sen;yanamadın bir türlü benle,
Uzaktaydın uzaktaydın,
Hayır!İçimdeydin,benimleydin.
Ama O;aldı seni benden,
Gayet sakin,soğuk kanlı,
Elini boğazımdan kalbime kadar sokarak.

Oysa ben;seninle bir kolyeyi ikiye bölüp,
Boynumda bir ömür taşıyacaktım.
Oysa ben;seninle aşkı paylaşacaktım daha,
Hoş sohbetli günlere uzanacaktım.

Ama O geldi ve aldı seni benden,
Hortlayan bir mezar kaçkını!
Defol git karanlık diyarlarına,
Sen rüyalarımda yoksun,
Ben seni yok sayıyorum.

O gelince,
Ben gidecek miyim?
Atacak mısın beni ıssız gecelere?
Yapma!
Ağlarım,
Senin için,
Kendim için,
Yaşanamamış duygularım için...

Ne kadar acınası da olsam gülme bana sen,
Ben seni habersiz sevdim,
Ne senin ne de O’nun haberi vardı,
İstersen hayatından,
Geldiğim gibi sessizce giderim.
Yalnız istediğim senden,
Benimle alay etme...

Hercaî