Gözlerimden boşanmış gülümsemeler
Kulaklarımda uzak diyarların senfonosi
Aşkın kirli ellerini yıkıyor
Uyanmış güneşin kamaşan gözleri
Dudağımın susuzluğuna el atınca yeşil sevdam
Kendini buluyor
Benliğimden uzaklaşan ben!

Açılır kördüğüm
Kaçarım ışığına!
Ayak olur ruhum
Titretir arş-ı alada ilahi bir sevdanın yanık sesi
Huşu içinde
Dolandıkça dolanır kır saçlarıyla beyaz ölüm!

Şefkatle eser tan yeli
Kuruyan ten suyunda açılır can gözler
Kalmaz sır
Tövbelerle yücelir gece
Kula kul olmaya gelmez gün!
Yıkma gönül kabelerini
Hakkaniyet günü bugün
Yeşil yaprak düşünce kalbine
Mahşeri mahzenden akar ırmaklar
Yıkanır ar yağmurlarıyla aklar

Yalan dünyanın vurgun sevdası
Giyotinin parlak ışığı mıydı gözüme kan düşüren
Celladım gibi Alkış tutma!
Zaman çarkına takılı benden ne kaldı?
Pervanem oldun döndün sağımda solumda
Kararan yolumda bırak beni
Toprağın ikliminde
Öğüttüğün duygularımı ört üzerime
İstemiyorum göz güneşi ıslanmış yağmurları
Yalancı tanıklarla bulutlanmasın
Bırak beni bırak yaradanımla bırak
Çiçeklerimi bırak ben sularım!

Uyumayan gece!
Karanlığını mı uyandırdı son söz
Düşlerini gözlerimde arama şevval
Takıldı kuyruklu yıldız kuyruğuna
Gök kandili ışıltılı aynalar
Yansımalarda karardı siyah
Akan göz ferimde söndü güneşler!

Ayak izim, avuç içi çizgilerim yüzümde şimdi
Sırat köprüleri örümcek ağzında
Yer verir mi kozasında kelebek?
Yalan bala bulanan beynim zehir şimdi

Düşünce düş tül perdeleri
Karşıma dizildi zamansız fotoğraf
Bulandı nefsin sinsi sıcaklığında
Cansuyuma gönlüm düştü!

Mermi namlusunda
Yaşam bir varmış bir yokmuş!
Hakikatin arayışı olmaz ayraç
Kendinde misin topal bakış?
Kibir tepeleri kapatır yolunu
Gizemli arayışlarda varış noktası toprak
Yutma yutulma!
Hal tavır kurgulanmış zaman diliminde
Elinde tek silah tek mermi
O da aşk!

NURTEN TARIM [ /icer

not=Yağlı tablo yaptığım resimlerdendir