Kanatlarım özleminle nar gibi yanarken,
Koyu bir gölge uzanıyor yalnızlığıma...
Gözlerim gecenin sabaha yakın anında,
Yokluğunla demleniyor...

Bir sessizlik , bir boşluk,
Rüzgarların koynundan ,
Ilgıt ılgıt yasemin kokusu...

Acı dolu her yan, SENSİZLİK dolu!
Satır aralarım lekelenmiş özleminden...
Günler bomboş,TEMMUZLAR bomboş!...


Şimdi gece;
Perdeler indi pencerelerden,
Herkes evinde barkında.
Kimbilir kaç ışık yılı uzaksın bana?
Kimbilir aynı gökyüzü altında?
Hangi şehirde ,nerede?


Sırma sırma işleyip yangınımı,
Ela bakışlarından resimler çiziyorum,
Tablolar yapıyorum, düş meydanlarıma,
Unutmak isterken yok oluyor ruhum,
Varlığında yeniden diriliyorum,
Şiir sesli,masal yüzlü çocukların,
Saçlarından yudum yudum,
Özlemini içiyorum...


SEN MUTLU OL , ben dua ediyorum...
SEN MUTLU OL, ben seni hep seviyorum...


Esra Leyla Oruç
01.Temmuz 20009
Çınarcık