Herşey boş geliyor artık
hiç tadı yok hayatın
Ne içtiğim sigara, ne bi duble rakı
Ne bir sevgili, ne aşk, ne para
Her şey boş geliyor artık
tadı yok hayatın...
Sanki bin sene oynamış bir
oyuncu gibi Sahnesinde hayatın,
Perdesi bir türlü kapanmayan
Şu boktan tiyatronun,
Beceriksiz figüranıyım ben..
Yürüdüğüm kaldırımlar bile bana
Çelme takarken,
Gecenin yağmuru sırtıma
Mızrak gibi saplanıyorsa,
Yok artık, tadı kalmadı bu hayatın..
Bende bir hayat hikayesi
Yazmak isterdim ama,
Benim bi hayatım olmadıki
hikayesi ne kadar olacak, neyi yazayım
Dostumdan çok olan düşmanlarımı mı?
Bahçelerimden çok zindanlarımı mı?
Sabahsız geceleri,
Güneşi doğmayan ufukları mı?
Entel magandaların takıldığı,
O sosyetik bar ortamlarındaki,
Birkaç meyve suyuyla hazırlanan, şemsiyeli kokteylerimi..
Yoksa, aşkı hayalimde yaşattığım o mor dağlarımı mı?
Yok ulan yok, bu hayatın tadı yok......
Bir hançer gibi saplanan, bu hayat göğsüme,
Kımıldadıkça içimi kanatan,
Ve beni bensizlikle yargılayan,
Her şey boş dedirten o melun,
O zalim, o yezit hayat, bir oyundan ibaretken,
seyretmek için dahi bir biletini alamadığım hayat....
Yok be.... yok.. boş bunlar boş.....
Bir türkü söyledim,
Kardelene ,maviye ,umuta,
Ezgisi olmayan, sözü yazılmamış...
Ne ben besteleyebildim,
Ne, o melodi girdi hayatıma.
Yok, tadı yok artık.....
Kahpe bir hayatın içinde,
Mücadele ettiğim ve
Her yanımı sırtlanların yırttığı,
Parça parça koparılan,
Ve liğme liğme biten bir ben...
Yoooook..yok ulan yook
olmayan bir hayatı yazamam ben....
yazamadığım bir hayatta olamam ben....


Mustafa Narin