Anan kadın, bacın kadın,
yârin kadın,
onsuz tadı olmaz’ ki,
bu hayatın,
dişi kuştur yuva yapan derler ya hep,
doğru, derler,
çünkü yuva yapan da, kadın,
yuva yıkan da yine kadın,
güzelliği saflığı, yüzünün bakşlarının imgesi,
renklerin,türlü çiçeklerin dengesi,
desen,desendir her kadın.

ilk öğremendir,
her şeyi çocukken öğreten,
ve yedirip içiren büyüsün diye besleyen,
ve geceleri sana ninnileri söyleyen,
hep kadın,
yine de,hep kadın.

Kadındır, kırlardaki en nadide çiçek,
koklanan,
ve yerinden sökülüp dalından koparılan,
familyasından ayrılıp,
saksılarda rehin tutulan,
bazen itilip kakılıp çöpe atılan,
sanat sayılan çıplak,resimleri tuvallere yansıtılan,
ve duvarları dolduran,
sevilip okşanan,
okşandıkça haz alıp memnun olunan,
yine kadındır,yine kadın.

hakkı inkar edilemez kadının,
odur senin, anan bacın,
namusun o her şeyin,
ona sen çirkin güzel yaşlısın desen de,
yine de güzeldir o kadın,
çünkü eli öpülesidir onun,
o bir ana, bir yâr de kadın.

duvardaki, nadide tablon,
beynini yüzde seksen, doldurduğun,
çıplaklığını, sanat görüp soyduğun,
duvarları hülyalarını, resimleriyle doldurduğun,
hep kadın,hep kadın ve,
anadır bacıdır yârdir kadın.

A.Yüksel Şanlıer
Kasım 2008
Antalya.